“Ey Allâh’ım, sana müvekkil oldum ve bu cihatla sana yaklaştım, senin katında secdeye kapanıyor ve yalvarıyorum. Bu sözlerim, gerçek duygularımı ifade etmiyorsa beni yanımdaki yardımcılarımı ve askerlerimi yok et! Eğer içtenliğimi kabul ediyorsan düşmanlara karşı bu cihatta bana yardım et ve beni muzaffer bir sultan kıl!”
Sultan Muhammed Alparslan
28 Şubat süreciydi. Hedef Müslümanlar olduğu için İslami yaşantıyı bozma uğruna her türlü propaganda da yapılmaktaydı.
Türkçe ezan Türkçe Kur’ân tartışmaları had safhadaydı. Başörtüsü problemini ben çözerim diyenler ekranlardan inmiyordu. Keyfine göre tefsir yapanlar her gece bir TV’de idi.
Hayrettin Karaman Bey, “Gerçek İslam’da Birlik” isimli eserinde bu birliğin hangi ekolce tasarlanabileceğini göstermek üzere bu milletin evlatlarına Reşid Rıza, Efgani ve Abduh’u örnek şahsiyetler olarak sunmuştu. Biz de bu zatların, hem İslam’ı anlayışlarının Osmanlı ehl-i sünnet inancı ile çatıştığını ve hem de İngilizlerle ittifak ederek Osmanlı Devleti’ne ve hususiyle II. Abdülhamid Han’a ihanetlerinden bahsetmiştik.
Tatlılarda bile lezzet yok, tat yok,
Benim bu hâlime takacak ad yok!
Rahmetli Osman Yüksel Serdengeçti Bey, yaşlılığını ifade ederken söylemişti bu sözleri. Oysa bugün, gençler de bulamıyorlar hakiki tatları veya sahteleri gerçek zannetmenin duygusu içerisinde bî-haber yaşıyorlar.
Kervanı kollamakla görevli muhafız, bir gece uyuyakalmıştı. Hırsız gelip kervanı soydu. Aldığı malları bir yere gizledi. Sabahleyin kervan halkı uyanıp malların, gümüşlerin, develerin yerinde yeller estiğini gördü. Muhafıza çıkışarak;
“Mallarımız ne oldu, söyle” diye bağırdılar. Uyumuş olduğunu söylemekten korkan muhafız;
