Tevbe kıl canım oğul

Ey demâdem mazhar-ı tuğyân u isyanım oğul
Takmayan boynuna hergiz tavk-ı fermanım oğul
Ben kıyarmıydım sana ey Bâyezid Hân’ım oğul
Bî-günahım dime bâri tevbe kıl canım oğul 

Enbiyâ vü evliya ervâh-ı a’zam hakkıyçün
Nûh u İbrahim ü Mûsa İbn-ü Meryem hakkıyçün
Hatem-i âsâr-ı nübüvvet Fahr-i âlem hakkıyçün
Bî-günahım dime bâri tevbe kıl canım oğul

Âdem adın itmiyen Mecnûn’a sahralar durak
Kurb-i tâatten kaçanlar dâima düşer ırak
Ta’n değildir der isen vâ-hasretâ dâd el-firâk
Bî-günahım dime bâri tevbe kıl canım oğul  

Neş’et-i Hak’tır übüvvet râm olan olur kerîm
“Lâ-tekul üf” kavlini inkâr iden kalur yetim
Tâate isyana âlimdir Hudâvend-i azîm
Bî-günahım dime bâri tevbe kıl canım oğul

Rahm ü şefkat zîb-i îman olduğun bilmez misin?
Yâ dem-i ma’sûmu dökmekten hazer kılmaz mısın?
Abd-i âzâd ile Hak dergâhına varmaz mısın?
Bî-günahım dime bâri tevbe kıl canım oğul

Hak reâyâ-yi mutîe râ’î itmişdür beni
İsterim mağlub idem ağnâma zi’b-i düşmeni
Hâşelillâh öldürürsem bî-günah nâgah seni
Bî-günahım dime bâri tevbe kıl canım oğul

Tutalım iki elin baştan başa kanda ola
Bâyezîd’im suçunu bağışlarım gelsen yola
Çünkü istiğfar idersen biz de afv itsek n’ola
Bî-günahım dime bâri tevbe kıl canım oğul

Kanuni Sultan Süleyman Han